dinsdag 31 mei 2016

Olympische spelen in Brazilië


Blog 20



De andere kant van de medaille


Vandaag komt de olympische vlam aan in Rio de Janeiro. Het sportfeest gaat beginnen met de jacht op de medailles. Waarom werd uit protest de vlam bijna gedoofd op zijn weg naar het Maracanã stadion?  

  
De stad is er klaar voor, schoon geveegd van straatkinderen en daklozen. Bulldozers hebben woonwijken met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor alle sportfaciliteiten. Eind vorig jaar waren al 4.120 families in Rio hun huis uitgezet en voor bijna 2500 gezinnen dreigde hetzelfde lot. Om de dure spelen te kunnen betalen heeft de overheid het budget voor onderwijs in de staat Rio de Janeiro dit jaar met een kwart gekort. 

Een vriendin vroeg: "Moeten we die spelen in Rio de Janeiro niet boycotten"? Een antwoord had ik niet, want hoe zou je dat willen doen? Er zijn 241 Nederlandse sporters naar Rio vertrokken met 4000 supporters achteraan. Vanaf vandaag krijgen we mooie programma's te zien op NPO met samenvattingen van prachtige sportieve prestaties. Commentaren over van alles in een feestelijke sfeer. Boycotten? Niet kijken? Daar geloof ik niet in. 
Misschien is het goed in plaats van een boycot om de keerzijden van die medailles te belichten aan de hand van twee brieven die wij ontvingen uit Brazilië. 

Zuster Rosa Alice, die werkt in Rio de Janeiro in een oude favela de 'Morro dos Prazeres' (heuvel van het plezier) met een schooltje voor bijlessen en buitenschoolse opvang voor kinderen. Vorig jaar is de morro "gepacificeerd" zoals dat heet en heeft de militaire politie de heuvel bezet en de drugsbaronnen verdreven, maar toch laait zo nu en dan de strijd weer op. Uit haar brief:

Zoals jullie zonder twijfel weten gaat het heel slecht in Brazilië. De grote corruptie en diefstal van schaamteloze politici is een nationale schande! Wat maakt het uit om een rijk land te zijn terwijl de armen geen plek hebben om te wonen, de kinderen zonder studie, de zieken zonder hulp achter gelaten in ziekenhuizen als bouwvallen die in brokken uiteen vallen. Ik hou er van om Braziliaanse te zijn en ik hou van mijn land, maar het is moeilijk om te leven en het leven te delen met de meest behoeftigen in deze realiteit die we nu meemaken. Wij hopen op betere tijden zo de Heere wil....
Nu wordt er alleen gesproken over de Spelen, terwijl 'Zé Povo' (Jan met de pet) geen kant uit kan want alles is heel duur geworden. Het geweld van politie is schrikbarend. 
Vandaag (28 juli) beginnen de vakanties voor de kinderen tot begin september. Als alles normaal en rustig was, konden we leuke activiteiten organiseren met de kinderen gerelateerd aan de spelen, maar onze angst is groot en we willen de kinderen niet gevaar te brengen. 
Mijn groet aan allen! Rosa Alice.  

De tweede brief is van Roberta en Ademilson Barros de Nascimento, die schrijven over hoe desastreus de gevolgen zijn voor de armen die het meest lijden onder de corrupte regering.  

Recife, Pernambuco, Brazilië
Even voorstellen:
Twee onderwijzers, Roberta en Ademilson trouwden met elkaar in 1983. Regelmatig klopten kinderen op hun deur voor eten, kleding of wat geld. "Waarom gaan jullie niet naar school?", vroegen Roberta en Ademilson. "Omdat wij thuis moeten meehelpen. Wij gaan langs de huizen om geld of eten te vragen", was hun antwoord. Zij konden zelfs straf verwachten als ze zonder iets thuis kwamen. Roberta en Ademilson vroegen zich af of zij de kinderen niet beter konden helpen door voor hen een avondschooltje te beginnen. De kinderen konden dan overdag blijven bedelen, schoenen poetsen en auto’s wassen. 


Na een maand kwamen er twintig kinderen naar de lessen. De lessen begonnen met de verhalen van de straat en het uitwisselen van hun ervaringen die dag. In 1984 en 1985 kwamen al dertig kinderen naar hun huisje. Niet alleen kinderen maar ook jongeren, meldden zich bij Roberta en Ademilson. Op den duur konden zij de toeloop van kinderen niet meer aan en zochten hulp. In die beginjaren werden zij gesteund door enkele basisgroepen van de Rooms Katholieke kerk. Helaas zijn die in de loop der jaren verdwenen en stonden ze er alleen voor. Zonder steun was het niet vol te houden naast hun normale onderwijzersbaan. Gelukkig kwam er hulp van Terre des Hommes uit Zwitserland. Met die hulp konden zij een terrein aanschaffen met opstallen in de wijk Linha do Tiro in Recife en was er ruimte voor vijftig kinderen. Zo groeide het avondschooltje uit naar het Centro de Atendimento a Meninas e Meninos: CAMM. (Centrum voor opvang van meisjes en jongens) en ook overdag open staat voor de kinderen van de straat.

In 1990 kregen zij ook hulp uit Nederland van 'Kinderen in de Knel" hulporganisatie van de PKN. Toen Roberta en Ademilson daar op bezoek waren bezochten zij ook ons en het Inloophuis. Vanaf die tijd hebben wij contact met hen en zijn we verschillende keren bij hen in Recife op bezoek geweest. Ook enkele keren met een groep deelnemers van het Inloophuis.  Nog steeds is er veel geweld en armoede in de wijk en nog steeds moeten veel kinderen bedelen om te overleven. Het CAMM biedt hen een veilige plek en ondersteuning en waar nodig begeleiding van het gezin.

Dilma Rousseff, van de Arbeiderspartij.
Lucas 16:31
Lieve Vrienden, In deze dagen beleven wij in ons land een enorme politieke crisis die de hele bevolking aangaat, maar zoals altijd de armen treft. Wij maken een rumoerige en chaotische tijd mee. Het eeuwige gebrek aan ethiek van de politici, die geen enkel middel schuwen om zich te verrijken, bezorgt ons iedere dag nieuwe schandalen. In ons land was een zekere verwachting geschapen door een regering onder leiding van Lula, van de PT, de arbeiderspartij. Gedurende 13 jaar was deze aan de macht en zijn regering heeft veel verbeteringen gebracht voor het leven van de arme bevolking, op het land, de huisvesting, onderwijs en koopkracht.  maar creëerde ook een linkse elite met veel macht in de politiek. Er kwam een enorme ongeremde corruptie aan het licht gecoördineerd door de grote ondernemingen speciaal de bouwondernemingen, o.a. bij Petrobras  onze nationale oliemaatschappij, waar vele politici van links tot rechts in zijn betrokken.


Het resultaat van dit alles: Deze rechtse corrupte politici hebben om hun hachje te redden de opvolger van Lula, president Dilma van de PT voor 180 dagen geschorst en aangeklaagd. Er is geen enkel bewijs dat zij bij de corruptieschandalen is betrokken. Zij is juist de enige die schone handen heeft. Nu hebben wij een interim-president en nieuwe ministers, een rechtse kliek die in een keer de macht overnam van een linkse kliek. Met de straatprotesten en demonstraties wordt de repressie van de politie alleen maar erger. Er vindt een enorme afbraak plaats van culturele activiteiten. Voor de armen is een enorme reductie van de “Bolsa Família” een ramp. (ondersteuning van de armste families) Geen schoollunches meer op de openbare scholen die ook kampen met grote tekorten op onderwijzers, infrastructuur en materialen. Kansspelen worden gelegaliseerd (die zijn in handen van de georganiseerde misdaad).


Gistermiddag kwam een moeder huilend van wanhoop aanlopen bij het CAMM, ze vertelde dat ze sinds januari geen salaris meer had gekregen als kookster van de schoolmaaltijden op de school van de Gemeente Recife… Zana, de moeder van Tice, ontving geen hulp meer van de “bolsa familiar” in paniek stak zij haar barak in brand en rende schreeuwend de straat op ... De ouders van Eric zijn werkloos en hadden geen geld voor Eric om foto’s te laten maken voor een schooldocument. De jongen stal stiekem 10 Real (€ 2,50) van zijn ouders. De vader ontdekte dat en buiten zinnen sloeg hij zijn zoon tot bloedens toe.Twee geschrokken buurvrouwen kwamen Roberta halen om de jongen tegen de vader te beschermen. Daar aangekomen barstte de man in huilen uit en verontschuldigde zich honderd maal en legde de hopeloosheid uit waarin de familie verkeert.


Ik hoop dat ik jullie iets van onze realiteit heb kunnen laten zien van de huidige situatie in Brasil en speciaal die van ons, het CAMM en onze buurt. Met in Brasilia een zee van politieke bagger kunnen wij een enorme chaos verwachten. Onze hoop die er was op verbetering is vernietigd. Wat we zagen gebeuren met de wereldkampioenschappen voetbal gebeurt opnieuw met de miljoenen verslindende Olympische spelen in Rio de Janeiro. Het slaat ons bang om het hart. Toch sluiten wij af in de hoop dat eens ons volk zal kunnen leven in welzijn en gerechtigheid, met broedergroet,  
"Een paar dat gelooft in het leven.” 

Boven de brief van Ademilson en Roberta schreven zij Lucas 16:31: 
"Maar Abraham zei: Je zegt dat je broers niet luisteren naar Mozes en de profeten. Dan zullen ze ook niet luisteren naar iemand die opstaat uit de dood".
Deze regel is het slot van een gelijkenis, een verhaal over een rijke man en de arme Lazarus. Het is een kritiek op een samenleving waarin de rijken leven in luxe en overvloed en de armen dood gaan van de misère. Probleem is dat de rijken leven in hun isolement los van de realiteit van de armen. Om dat isolement te doorbreken moeten de rijke mensen hun hart openen en zich richten naar de armen om een samenleving te creëren waar de welvaart door allen wordt gedeeld. 
(Uit commentaar Biblia sacrada, ed. Paulinas)






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

  Avondgebed 2 november 2020, Aller zielen   Gedachten bij dood, lijden en leed in Coronatijd Voor alle zielen.   Elke dag coronan...